Aangespoord door positieve reviews op de achterkant van de thriller, besluit je hieraan jouw boekenbon te besteden. Met hooggespannen verwachtingen begin je aan de dikke pil. Bij pagina 50 is je enthousiasme al flink getemperd. Je kunt het botsen van de verschillende personages met Engelse namen in een Nederlandse setting nauwelijks meer verdragen. De lust om verder te lezen is inmiddels vergaan. Toch worstel je je door alle ongeloofwaardige plots heen tot het bittere einde. Daarna gooi je het boek onmiddellijk bij het oud papier.
Dit is een mooi staaltje van de ‘sunk cost fallacy’. De ‘sunk costs’ slaan op een investering die we in het verleden gedaan hebben, waarbij we het geïnvesteerde (tijd of geld) niet terug kunnen krijgen. Die boekenbon kun je niet meer aan een ander boek besteden. De ‘fallacy’ zit hem in de invloed die de reeds gemaakte investering heeft op onze keuzes en gedrag. We gaan liever door op de ingeslagen weg dan dat we het uitgegeven geld als weggegooid moeten beschouwen. Zo had je de vele uren die je geïrriteerd hebt doorgelezen, aan veel leukere dingen kunnen besteden.
