Het is spitsuur en je staat de wachten op de trein. Je hebt een lange reis te gaan; dus je hoopt dat je kunt zitten. Nadat je jezelf tussen de menigte door hebt gewroet, weet je een zitplekje te bemachtigen. Naast je zit een typische punker met een koptelefoon op, felgekleurd haar en piercings. Die woont vast in een kraakpand en gebruikt vast allerlei geestverruimende middelen. Halverwege de treinreis raken jullie aan de praat en blijkt dat hij na zijn studie geneeskunde is gaan werken als chirurg in een ziekenhuis. Dat was wel het laatste wat je had verwacht.
Wanneer we ‘stereotyperen’, kennen we iedereen, die op basis van uiterlijke kenmerken tot dezelfde “groep” lijkt te behoren, dezelfde karaktereigenschappen toe. Dit automatisme helpt ons om snel situaties of personen in te schatten en beslissingen te nemen. Het zorgt echter ook voor vooroordelen en maakt dat we niet altijd de verschillen tussen individuen zien.
